What has happened within a year..
Door: Cindy
Blijf op de hoogte en volg Cindy
05 Februari 2016 | Australië, Bayswater
Na een bezoek in Nederland en familie en vrienden weer te spreken, werd er meerdere malen gevraagd of ik nog steeds waarbenjij.nu bij hield. Eerlijk gezegd ben ik het nu net even gaan checken en zie dat het op zich best mee valt, mei 2015 was mijn laatste post. Nou vooruit voor alle liefhebbers dan even een update wat er na die tijd allemaal is gebeurd!
De nieuwe baan was al bij jullie bekend, nog steeds als Signmaker aan de slag bij National Corporate Imaging, voor de liefhebber hier de website: http://nationalcorporateimaging.com.au/. Ik heb sinds oktober dan ook een nieuwe functie binnen het bedrijf gekregen. Ik ben nu werkzaam als CNC Router Operator, wat inhoud dat ik een freesbank bedien. Heirbij weer nieuwe dingen geleerd en mijn kennis verbreed. Super leuk om te doen, alleen begint alweer een beetje saai te worden. Vaak is het ook alleen de machine in de gaten houden als het programma draait. Maar over een maand ga ik iemand anders het ook leren en zo kan ik ook weer naar buiten andere klussen doen en stickers/belettering uitvoeren. Houd mijn werk lekker divers in ieder geval. Ook mag een auto van de zaak rondrijden met bezinepasje, wat natuurlijk echt super handig en koel is. Ik heb ondertussen al aardig wat leuke collega’s ontmoet. Zo ook Arnya, dat is nu 1 van mijn beste vriendinnen daar, en valt elke dag wel wat mee te beleven. Inmiddels werkt ze er niet meer, maar we spreken en zien elkaar regelmatig.
Ik heb mijn woonplek in Glendalough verlaten naar een appartement in Northbridge voor een paar maanden en sinds begin oktober ben ik daar ook weg gegaan en heb ik mijn eigen lease contract getekend voor een jaar van een gerenoveerd vrijstaand huis met tuin, bouwjaar rond 1940. Dat ik de bezichting had, dacht ik echt hier voel ik me thuis, dit is wat ik wil. Alles rond gemaakt met de papieren en de borg en kon ik die volgende week al meteen de sleutel ophalen. Ik hoefde alleen nog maar wat meubels bij elkaar te vinden en ik kon er gaan wonen. Leuke avonden samen met Arnya langs de weg in verschillende woonwijken de ‘curbside’ bekeken. Het grofvuil wat mensen buiten zetten, en aangezien het weer altijd goed is blijven de spuellen vrij goed van kwaliteit. Zo heb ik daar een strijkplank, bureaustoel, campingstoel, hangmat en tv gratis vandaan weten te plukken. Hier hebben ze dan ook een soort marktplaats; Gumtree. Daar heb ik dan ook goed geshopt en dagen rond gereden om alles met bij elkaar te sprokkelen voor heel weinig of soms gratis. En uiteindelijk een super koel interieur weten te creeren.
Het sociale leven is ook enorm uitgebreid ondertussen, ik heb een onwijs leuk huisgenootje gevonden voor mijn tweede kamer. Sophie ook uit Nederland en het klikt dan ook heel goed! Super gezellig en toch ook wel goed voor mijn nederlandse vocublair om deze niet helemaal kwijt te raken. Arnya heeft me veel bijgebracht over het Australische leven en me in haar vriendengroep opgenomen. De weekenden worden dan ook vaak als camperen of snorkelen of bodyboarden ingedeeld met elkaar. Ook Nikki is hier nog steeds, samen met Cody hebben ze nu een huis gekocht in Safety Bay. Super trots op die twee! En de twee dutchies, Yvonne en Charlotte.. super weekenden/avonden me gehad, lachen, gieren, brullen. Kan het niet omschrijven, maar tranen met tuiten. Ook tussendoor met Yvonne nog even zwarte piet gespeeld voor de kinderen bij de Dutch club. Had neit gedacht dat ik dat ooit zou doen, ik als schijtluis. Maar ook die angsten weer overwonnen, 80 kinderen en dan ook nog eens half Engels, half Nederlands Piet spelen; Do you want some Pepernoten?
De meiden van de handbal niet te vergeten, we hebben de laatste twee maanden zo intens naar de Nationals die half oktober waren toegeleeft. Vele malen getraint en/of geluncht naderhand, een super mooi tenue is er vanuit Nederland geimporteerd door Yvonne. Echte hummel outfits en de bedrukking met nummer en naam is hier in australie verzorgd. Dit was drie dagen volop wedstrijden spelen tegen, New South Wales, South Australia en Victoria. En dat alles om maar in iedergeval 1 wedstrijd te winnen. Dat was het doel, wat een belevenis en wat een blijdschap na die eerste overwinning! En toen ook nog het toernooi weten af te sluiten met bronze medaille, de eerste in WA Handbal history, ook de mannen wisten hun eerste medaille te overwinnen; zilver. We hebben die uiteraard goed gevierd na afloop. Dit jaar word er dan ook weer vol opgetraind voor de volgende Nationals in Oktober, dit keer gehouden in Melbourne. Handbal is echt een europese sport, dus ons team had dan ook wel geteld 2 australiers en de rest allemaal europese spelers; dutch, germany, sweden, norway, polish. Wat het ook heel interassant maakt, maar tegelijker tijd zijn de meeste aan het reizen. Je begrijpt dan ook wel dat er ieder jaar weer met nieuwe mensen een team gevormd moet worden, aangezien we hier in Perth maar 1 dames en 1 heren team hebben. Nu waren dit jaar de meeste allemaal gesetteld in Perth, dus nu is de basis nog steeds aanwezig. Maar toch zullen we een paar hele goede moeten vinden om dezelfde top te bereiken dit jaar. In ieder geval weer een uitdaging voor ons en onze geweldige coach Ralph.
Nu schrijvend met een gigantisch jetlag na een zes weken verblijf in het koude Nederland, ben ik toch Nederland ook meer gaan waarderen om zijn schoonheden. Gek dat je nu je ver weg woont en op ‘vakantie’ in Nederland ben je andere dingen gaat zien. Het waren zes lange weken, twee weken langer dan gepland vanwege een klein zusje die nu wel heel erg groot word. ;-) De eerste paar weken waren de feestdagen en heb ik voornamleijk met familie en me beste vriendinenn door gebracht. Heerlijk weer even. Veel voorbereidingen gedaan voor de grote dag van me zusje; 29 januari 2016. Getrouwd en wel is die nu heerlijk aan het geniet met Wim op een wintersport. We zijn ergens in het midden nog een weekje met zijn allen naar Centerparcs geweest, papa, mama, wendy, wim en ik. Lekker veel gezwommen, gegeten en natuurlijk zoals altijd lekker gourmetten. Heerlijk even er tussenuit. Andere familie bezocht, twee nachtjes naar Utrecht naar me Oom en Tante. Super leuk en lekker weer eventjes heel dicht bij de oma’s! Ik mocht kennismaken met Lucky de kat van Wim en Wendy, super lief alleen helaas toch allergisch voor. En na een jaar mocht de eerste stapjes van dat stoere mannetje Sem, van Raffaela en Madeleine, waarnemen. Super trots op iedereen!
En toen 29 januari 2016, ik als zusje en getuige van de bruid. Voorafgaand aan een super vrijgezellenfeest, waar nu waarhscijnlijk iedereen aan het nagenieten is van de kaas die we gemaakt hebben, een op zijn Wendy’s stamppottenbuffet en lekker hossen bij de Woudrukkers en een rooie Annie toe. Wat was die vrijdag de 29ste een speciale en ontroerende dag. Alles verliep in kannetjes en kruikjes. De stormachtige dag gaf een super koel eindresultaat met de fotoshoot. Hilarische momenten met Coen, waarbij we de dag eindigde als C&C. Goede voorbereidingen met Mary en een hechtige samnzijn met hele familie. Om het dan ook nog eens af te sluiten met een knallendfeest, wat een gigantische goede band was dat zeg. De voetjes van de vloeren, een odeliedje aan de oma’s met stok en rollator in het midden van de dansvloer met het bruidspaar en dan alle feestgasten er in een grote cirkel omheen. Omroerend zeg, wat kunnen we daar trots op zijn dat ze deze dag mee konden maken en tot het einde zijn gebleven. Al moeten ze er weken van bijkomen, tot het eind of niet. Respect.
Tsja en dan komt ook altijd weer het afscheid, ik moet zeggen zes weken thuis is lang en je raakt weer gauw gewend aan het dicht bij elkaar zijn. En omdat de bruiloft al een emotionele dag was, viel het maandag 1 februari wel mee met het afscheid nemen. Tuurlijk laat je weer iedereen achter, maar ik weet wat ik er ook weer voor terug krijg hier in Perth. Ik ga jullie weer heel erg missen, maar kijk alweer uit naar de volgende feesten in September.
Nu alweer twee dagen gewerkt en nog boven op de goede dag van 29 januari bleek ook mijn werkvisum dan eindelijk goedgekeurd te zien die dag. Dus ik heb een visum voor 4 jaar en kan naar 1-2 jaar dan mijn permanent visum aanvragen. Maar dat zien we dan wel weer, voor nu in ieder geval heel blij met dit visum. In Nederland is dan ook alles opgezegt, zoals dat dan heet geemigreerd naar Australie. Een australisch paspoort zit er niet in, aangezien de regel in Nederland is dat je maar 1 paspoort mag hebben. Maar dat is prima, voor nu me werkvisum en ik bekijk het per jaar en zie wel wat de plannen zijn. Je kan het leven nou eenmaal niet plannen, het komt zo als het komt en ik geniet van ieder moment. Dit houd ik dus niet heel vaak meer bij, op Facebook plaats ik wat meer foto’s van alles, maar zal zo nu en dan weer even wat te proberen te schrijven. Ik ben bereikbaar op onderstaande gegevens. Heel veel liefs en dikke knuffels aan iedereen! Mis jullie alweer!
Cindy Meyer
14 Raleigh Road
Bayswater 6053
Australia
Phone: 0420677033 (whatsapp & facetime)
Skype: cindy.meyer1987
Facebook: Cindy Meyer
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley