Nederland and back to Perth

Hoi Luitjes,

Het is weer tijd voor een verhaaltje vanuit Australie, want na mijn roadtrip is er alweer heel wat gebeurd. We kwamen weer bij Cody thuis aan en Nikki zou nog tot in het nieuwe jaar vakantie blijven houden en pas dan weer voor een baan gaan zoeken. Tsja, wat stond er voor mij op de planning. Eerst dacht ik te gaan werken, maar toen bleek dat me gevoel iets anders wilde. Ik heb gezocht naar de gekoopste vlucht om terug te gaan naar het koude Nederland.

Mijn ouders hadden allebei een operatie op de planning, mama in december en papa in januari en mijn huis moest ook nog eens leeg gehaald worden. Al met al kwam er een hoop bij kijken en het voelde niet goed om dit aan andere over te laten. Soms heb je alleen nog even een steuntje in de rug nodig om de knoop definitief door te hakken. Na overleg met Marieke en Edith, had ik besloten ik ga terug voor een paar weken. Dit kwam natuurlijk zo uit dat ik met de feestdagen thuis zou zijn, en vond het dan ook wel gepast om het als een verrassing te laten gebeuren. Nikki had me naar het vliegveld gebracht zaterdagochtend en ik zou maandagochtend landen. Met mijn ouders, zusje en Oma Meyer een skype gesprek in gepland voor maandagochtend om half 11, zodat ik dan in plaats van op de skype gewoon even zou binnen stappen.

Na een vlucht en overstap tijd van 56 uur, tsja de goedkoopste vlucht. Nou volgende keer betaal ik toch wat meer om een kortere overstap tijd te hebben. Dit was echt waardeloos. Ach ja, na een jaar het heel goed gedaan te hebben, moest er toch blijkbaar wat gebeuren op de terugreis. Want ik als chaoot verlies nog wel eens wat, maar in Australie ben ik niets verloren in het afgelopen jaar. Op Jakarta had ik mijn tweede overstap, 16 uur wachten, dus op zoek naar het dichtsbijzijnde hotel. Maar eerst geld opnemen om de taxi te kunnen betalen. Om lang verhaal kort te maken, ik had mijn pinpas in de automaat laten zitten. Normaal in Australie krijg je deze namelijk terug voordat je je geld uit de automaat haalt, daar is het dus net andersom. Eerst geld en toen gelijk weglopen. Haha, dus de taxi in en naar het hotel. Maar je begrijpt het natuurlijk al, ik een kamer boeken en doe mijn protemonnee open... shit geen pas. F*ck sake, dus met de taxichaffeur terug gereden, maar niet meer gevonden. Terug bij het hotel contact gezocht met Nikki via de wifi om mijn pas te laten blokkeren en wat geld over te maken naar mijn Australische rekening zodat ik het hotel kon betalen.
Gelukkig kon Nikki het makkelijk regelen en lag er naar 5 werkdagen een nieuwe credit card in de brievenbus bij mijn ouders. Top! Rustig geslapen en de vlucht voortgezet.

Marieke zou me ophalen van Schiphol, maar ja zo als ik al zei in mijn vorige verslag had ik een kado voor mijn ouders hun trouwdag gekocht. En die was als enige bagage ingecheckt, ook deze voel je misschien al aankomen; na 2 uur wachten en heen en weer lopen tussen onze bagage band en die van de afwijkende maat geen kado. Ik baalde, maar goed formulier ingevuld en het zou opgestuurd worden als het terecht was. Inmiddels was het al 12 uur en geen bereik op mijn telefoon dus thuis zaten ze natuurlijk alweer met scheve gezichten, want Cindy is weer eens niet op tijd op skype. Lekker dan als je wat afspreekt is ze er weer niet. Dan maar een broodje eten alvast, Oma wou naar huis, maar was toch ook maar gebleven. Wat een geluk, dus in spanning terug naar Stompetoren gereden en toen ging het gebeuren. Ik stapte de bijkeuken in en ze zaten met zijn alle aan de keuken tafel. Die kop van mijn zusje, haar mond ging open en bleef hangen en na 30 seconden zei ze; ‘wat doe jij nou hier?’. Iedereen huilen en blij, er werd meteen niet meer gegeten. Dus verrassing was geslaagd.

Tijd om voor mijn ouders te zorgen en mijn huis te regelen. Alle inboedel spullen op facebook of marktplaats. Een vlooienmarkt in Middenbeemster en alle verzekeringen, gemeente, belastingdienst later, waren er alweer 5 weken verstreken. De feestdagen met de familie doorgebracht. Hier en daar lekker geluncht en gegeten, vrienden weer gezien en gesproken. Dus gingen we op 19 januari weer terug naar Perth. Want daar is nu mijn ‘thuis’ voorlopig. Op zoek naar een baan. Heerlijk weer terug in het warme Australie. Goh wat kon ik toch niet wennen aan de ‘kou’ in Nederland. Slapen onder me winterdekbed in een trainingsbroek en lange mouwen shirt. Lol, gewend aan het luxe warme weer in Aussie.

Zo ‘gumtree’ af struinen voor werk was begin 1, want er moesten weer centjes binnenkomen na het reizen van de afgelopen maanden. Werken in de horeca als kitchenhand, of iets in de grafische industrie. Alles heb ik zo onder hand wel aangeschreven. Ook meteen weer langs de Jobshop in Perth, via hun had ik mijn eerste baantje. Radio headset verkopen bij twee cricket games, vrijdagochtend werd ik door Amy afgezet bij ingang 2 van het stadium. Ik verbleef het weekend bij haar om op tijd bij mijn werk te zijn. Om 9.00 uur moest ik beginnen tot 12.30, een reclame bord op mijn rug en uitleg over de radio. Het is een apparaatje wat je om je oor hangt en zo kan je live verslag van de wedstrijd volgen op twee verschillende kanalen. Ze zijn 20 dollar per stuk en zoveel mogelijk verkopen, de wedstrijd Engeland tegen India met 7.000 mensen. Ik begon bij de membership area en moest daar na naar de tribunes. Ik had er 24 verkocht, was oke er wordt voor die zondag meer verwacht. Dat is namelijk de finale Australie tegen Engeland uiteindelijk, die won van India vrijdags. Voor zondag werden er 15.000 mensen verwacht, dus meer verkoop. Dat bleek zo te zijn, kon er toen ruim 100 verkopen. Super leuk, daar de wedstrijd nog een stukje gekeken. Maar dat is te boring voor woorden, maar de zon scheen dus lekker uurtje in het gras gezeten en mij door een engelse jongen de spelregels laten vertellen.

Zaterdag avond had ik voor Nikki, Egne en mij een baantje van 5 uurtjes geregeld op een ‘engagement party’. Het bleek een Lebanees geloof te zijn en daar hebben ze dus rondom het ‘aanzoek’ ook een heel party. Twee van ons mochten in de bediening en die ander de afwas doen.
We begonnen om 7 uur en waren pas om 1 uur klaar. Iets overgewerkt, maar werden wel iets beloond. Toch 130 dollar per persoon verdient en super grappig om het geloof en het aanzoeks ritueel bij te wonen. Zo wat was dit al over de top zeg, ben benieuwd hoe de bruiloft zelf dan zal worden. Die is over 4 maanden, dus als we er nog waren dan mochten we ook daar weer bij aanwezig zijn en meehelpen.

Nog steeds niet echt iets full times gevonden, wel een interview gehad bij een uitzendbureau voor constructiewerk. Ondertussen een cursus gedaan om mijn ‘white card’ te halen, voor de safety in de bouw. En afwachten of hun misschien een baan konden vinden voor me. Een interview voor in de horeca kwam op mijn pad vorige week, werken in het stadium tijdens cricket en football. Maar dit heb ik kunnen afzeggen. Want vond een baantje voor een week bij een signing company in Bayswater. Ze konden met niet meer werk garanderen, maar moest beletteringen wat geplot is pellen en appliceren. Dit had ik bij Copycentre al vaak gedaan, dus ik was precies wat ze zochten. Vorige week maandag dus voor het eerst beginnen van 7.30 tot 16.00 uur. Niet zenuwachtig, maar wel veel zin in, eindelijk weer wat doen. Het bleek een grote job te zijn voor een Universiteit in Perth. Woensdag mocht ik dan ook de stickers op parkeerzuilen aanbrengen en ze waren einde van de middag zeer onder de indruk dus werd me gevraagd of ik niet nog een paar weken wilde blijven. Aangezien ze nog een grote klus hadden binnengehaald. Tuurlijk wilde ik dat, super leuk! En dan betaald via normaal tarief ! In plaats van de 20 dollar per uur voor de eerste week, zal het naar 23-24 dollar per uur gaan. Dat betekent omgerekend 550-600 euro per week (is de tax al vanaf). Ja heerlijk het per week uitbetalen, zou niet meer zonder kunnen! Dus dat doe ik nu, werk met de jongens in een groot bedrijfspand en mag van de week ook met ze op pad om op locatie te beletteren.

Dus afgelopen donderdag mijn eerste payslip en je begrijpt natuurlijk na weken op noedels en goedkoop leven heb ik mijzelf goed getrakteerd op een borreltje vrijdag en onverwachts ook nog een zaterdag avond.. lekker wezen stappen in een gaybar. O ja, want ik doe ook al twee weekenden flyers uitdelen, in ruil voor een ticket voor Future Music Festival op 1 maart in Perth. Hier komen onder andere Afrojack, Avicii en the Prodigy. Super koel, nog een shift en heb mijn tweede ticket ook binnen. Die ga ik waarschijnlijk verkopen, want de prijzen lopen al op naar 250 dollar per ticket. Dus is toch weer mooi meegenomen. Want vermoed dat het drinken daar ook niet echt gratis of goedkoop zal zijn.

Dus nu nog een nieuw project en dat is het vinden van een eigen plekje. Ik zit momenteel in Scarborough, op ongeveer 5 min van het strand, in d ekamer van een gozer die ik Juni in het casino had ontmoet. Hij werkt 26 dagen weg en is dan 9 dagen thuis. Dus kon zijn kamer zolang gebruiken. Want West Swan waar Cody woont is waardeloos. Geen openbaar vervoer en wilde ik de stad in was ik afhankelijk van Nikki of die er was en anders een taxi betalen. Dure grap en mocht in izjn kamer voor gratis dus erg prettig aangezien ik nog geen werk heb. Hopelijk volgende week mijn eigen stekkie gevonden, wel wat bezichtigingen gedaan, maar nog niet de juiste gevonden. Misschien iets dichter bij het centrum, maar is toch wel heerlijk om zoals gister na het werk door te gaan naar het strand nog even een verfrissende duik te nemen. Dan eten maken en op tijd naar bed, want is wel weer even omschakelen om 5.30 je bed uit. Planning is om hier als het lukt 6 maanden te gaan werken en dan weer te gaan reizen. New Zealand or East Coast staat op de planning na dit.

Zo iedereen weer op de hoogte van mijn avonturen en gang van zaken. Geen gekke of rare dingen meegemaakt dit keer. Tijd om weer te werken en een ‘sociaal leven’ op te bouwen.

Tot gauw en veel liefs!