Morawa

Na een lange tijd eindelijk weer een verhaal van mij. Werken in Morawa, ja super leuk. Heel erg naar me zin. Ik sta elke ochtend om 4.15 uur op en doe alvast de voorbereidingen voor de werkers. Dus een eitje bakken, bacon zijn ze ook dol op. De broodjes, sapjes alles op de ontbijt tafel. Dan om 5 uur gaat de deur open en komen de eerste mannen binnen. Tegen zes uur gaat de laatste te werk en heb ik nog een heel uur dat het ontbijt open is en wat ik gebruik om de lunchboxen te maken voor de volgende dag. Ja alleen maar mannen werken er, ze werken aan de weg die gebouwd wordt. Word volledig omgelegd, dus zijn elektricien, bouwers, gravers alles voor nodig. De mannen werken er vaak voor langere periode, en gaan dan af en toe weer een week naar huis.

De eerste dag werd ik meteen in het diepe gegooid, er waren ongeveer twintig mannen voor het ontbijt en de avond ervoor heeft de manager Kay Marie een rondleiding gegeven en s morgens kon ik het in me eentje uitzoeken. Nou kwam helemaal goed, alleen normaal werk je tot een uur of half 8 en was toen bezig tot 10 uur. Dus een lange ochtend, maar moest natuurlijk ook inkomen met alles. Vind het heerlijk 's morgens de keuken voor me alleen te hebben. En het went gauw genoeg het ritme zo vroeg opstaan, dan vaak rond acht uur weer in bed en nog even slapen tot een uur of elf. Dan een lunch maken en in de middag hangt er van af, met de andere backpackers een rondje lopen even naar de supermarkt of een filmpje kijken. Ik doe 7 dagen in de week het ontbijt klaar maken en dan nog vier avonden in de keuken de chefkok helpen met het diner. De borden voorbereiden, de oven in de gaten houden en uitserveren.

Er werken twee franse meiden (Sonia en Jeanne) een engelse (Emma) en duits meisje (Christina), een super leuke groep. Samen met de manager gaan we dan soms op donderdag of zaterdag na sluiting van de kroeg om twaalf uur naar een afterparty. Is vaak bij iemand van de locals thuis. We nemen dan ons opgespaarde drankjes mee, welke we na elke dag werken mogen uitkiezen. Zo geef ik niets van me geld uit en ben ik lekker aan het sparen. Ook de meiden vinden de Worldcup leuk en hebben een poeltje met de locals gemaakt, afgesproken om met elkaar de. Wekker te zetten en samen de wedstrijden te kijken van onze eigen landen.

De omgeving is echt prachtig, rode zand onverharde wegen, mooie kaketoes en papegaaien. Je kan wel merken dat het wat frisser word buiten, een muts en een sjaal is af en toe dan ook wel nodig. Klinkt misschien gek, want het is niets met de winter van Nederland. Maar als de zon overdag schijnt is het nog wel lekker om in je hemdje in de zon te zitten. Ik ben vaak de zaterdag vrij en heb dan ook de eerste drie weken op het sportveld gezeten, bij football, netball en hockey kijken. Super leuk, goh wat mis ik de zaalvoetbal. Dus gevraagd of ik met de netball mee kan doen, en dat mocht. Kan op woensdag mee trainen en heb dan ook al 1 training gehad. Een wedstrijd kan ik alleen meedoen als ze te kort hebben. Want in principe hebben ze genoeg spelers. Het is wel ff nadenken en verdedigen is het moeilijkst, je mag geen contact maken. Netball lijkt op korfbal, niet lopen en stuiteren met de bal. Erg intensieve teamsport. Me ouders hebben dan ook me schoenen opgestuurd.

Alleen vier weken geleden kreeg ik het bericht van thuis dat opa niet goed ging. Hij moest naar het ziekenhuis. Dus na wikken en wegen hebben ze van het thuisfront precies goed ingeschat gezegd dat ik beter terug kon komen. Want ja dit dorp heeft maar twee keer in de week een verbinding met de bus naar Perth. Ik ben toen hals overkop terug gevlogen met alleen een rugzak met waardevolle spullen. Al me spullen achtergelaten en weer op me oude kamer bij me ouders in getrokken. Kort gezegd precies een goede timing, opa nog gesproken en hij heeft het besef gehad dat ik er was. Hij bleek een herseninfarct te hebben gehad. Op een mooie leeftijd van bijna 90 en een 67 jarig huwelijk hebben we afscheid genomen van opa en ben ik na drie weken weer terug gevlogen naar Australie om mijn avontuur te vervolgen. Het was goed iedereen weer te zien en fijn om zo dichtbij mijn familie te zijn!

Het besef van dat je aan de andere kant van de wereld zit is er dan opeens, maar het went, maar 18 uur vliegen. Woensdag in Perth aangekomen en met Sonia afgesproken, zij was eerder weggegaan uit Morawa. Samen met Ingrid en Kirsten gegeten en daarna wezen stappen bij de Mustang. Backpackers night voor maar drie dollar een biertje. Rond twaalf uur naar de casino om de Worldcup te kijken op groot scherm. De wedstrijd van Frankrijk was om vier uur. Dus lang dag met weinig slaap, pas zes uur terug, twee uurtjes slapen en om negen uur de bus naar Morawa.

Zo lief, Kay Marie, Janine en Jeanne kwamen me ophalen bij de busstop! Fijn om weer terug te zijn, met om vijf uur in de keuken en daarna afterparty tot twee uur s nachts aangezien het Jeanne haar laatste avond was.... Dusss back to life, breakfast om half vijf. Kijken hoe snel het ritme weer went. Ooh en zo leuk om al die brieven te krijgen en wat nieuwe kleding besteld online, dus was leuk 'thuis komen'.

Heel veel liefs!